بسیاری از ما روزانه در وسایل نقلیه‌ی عمومی، بر سر کار یا در منزل برای گوش دادن به موسیقی از هدفون استفاده می‌کنیم. استفاده از هدفون در محیط‌های عمومی معمولاً برای شنیدن بهتر موسیقی یا صرفاً خلاص شدن از دست سر و صدای محیط و تمرکز بر کار صورت می‌گیرد. غافل از اینکه استفاده‌ی دائم از هدفون می‌تواند به مرور زمان از توان شنوایی ما کم کند. کاهش شنوایی چنان آهسته صورت می‌گیرد که ممکن است وقتی کار از کار گذشته متوجه آن بشوید. وقتی که دیگر صدای صحبت افراد در تلویزیون خیلی واضح نیست و در هنگام مکالمه با دیگران مرتب از آن‌ها می‌خواهید که بلندتر حرف بزنند. کم شدن توان شنوایی خیلی پدیده‌ی عجیبی نیست و معمولاً با بالا رفتن سن ایجاد می‌شود. با این حال پژوهشگران اعتقاد دارند که سبک زندگی جدید ما و استفاده‌ی کم سابقه از هدفون باعث شده که خیلی زودتر به کم‌شنوایی مبتلا بشویم.

 

اگر کمی با دقت پیرامون خود را نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که در میان سر و صدا و نویز خیلی زیاد زندگی می‌کنیم. “ژیل گرونوالد” (Jill Gruenwald)  که یک آدیولوژیست از مرکز درمانی دانشگاه وندربیلت در ایالت تنسی آمریکا است می‌گوید: «ما روزانه در معرض نویز و سر و صدای زیادی قرار داریم. از سر صدای خیابان گرفته تا کنسرت‌، سینما و مکالمه با افراد مختلف.» گرونوالد که در زمینه‌ی آگاهی بخشی درباره‌ی ناشنوایی به آکادمی موسیقی وندربیلت کار می‌کند، اعتقاد دارد که قرار گیری طولانی مدت در معرض صدای زیاد، فارغ از سن و سال می‌تواند ریسک ابتلا به “ناشنوایی بر اثر نویز” (NIHL) را افزایش دهد. او دلایلی مبنی بر اینکه امروزه مردم در سنین پایین‌تر به NIHL مبتلا می‌شوند دارد و این موضوع را مربوط به سبک زندگی جدید می‌داند.

 

قرارگیری طولانی مدت در معرض صدای زیاد می‌تواند به کاهش توان شنوایی منجر شود

 

گرونوالد می‌گوید:« گاهی اوقات در سنین خیلی پایین در معرض سر و صدای زیاد قرار دارید و آن زمان چیزی متوجه نمی‌شوید. ولی با بالا رفتن سن تازه عوارض سر و صدای زیادی که در کودکی با آن مواجه بودید پدیدار می‌شود. خود من اکنون اندکی دچار کاهش شنوایی شده‌ام. با این حال در سال‌های آینده و با بالا رفتن سن است که با مشکلات جدی مواجه می‌شوم.»

 

سازمان ایمنی محیط کار آمریکا که انستیتوی ملی بهداشت حرفه‌ای (NIOSH) و بهداشت حرفه‌ای و انجمن سلامتی (OSHA) را در دل خود دارد، سقف استاندارد قرار گیری در معرض سر و صدا را 85 دسیبل تعیین کرده است. تقریباً معادل صدایی که وقتی درون خودرو نشسته‌ایم از ترافیک درون شهری می‌شنویم. قرار گیری در معرض صدای شدیدتر، می‌تواند انسان را در خطر کم شنوایی زود هنگام قرار دهد. NIHL می‌تواند خیلی زود رخ دهد ولی اثرات منفی آن در سنین بالاتر آشکار شود.

 

طبق پژوهشی از دانشگاه “لیچستر” (Leicester)، وقتی که با هدفون در حال گوش کردن به موسیقی هستیم، شدت صوت ممکن است تا 120 دسیبل بالا رود. این بسیار خطرناک است چرا که مرز مخاطره آمیز بودن شدت صوت برای گوش، 110 دسیبل است. وقتی شدت صوت به این میزان می‌رسد، غلاف میلین از روی سلول‌های عصبی کنار می‌رود. از بین رفتن غلاف میلین باعث جلوگیری از انتقال سیگنال‌های الکتریکی از گوش به مغز می‌شود و این موضوع می‌تواند منجر به کم‌شنوایی یا ناشنوایی دائمی شود.

 

بیشینه‌ی شدت صوت غیر مضر برای انسان 85 دسیبل است. معادل صدایی که از ترافیک درون شهری می‌شنویم

 

دکتر “تاد ریکتس” (Todd Ricketts) پروفسور و مدیر اداره‌ی تحصیلات عالی علوم شنوایی و گفتاری مرکز درمانی دانشگاه وندربیلت می‌گوید: «ابزارهای صنعتی می‌توانند شدت صوتی تا 90 دسیبل ایجاد کنند» او ادامه می‌دهد:« شدت صوت یک اره برقی یا جت اسکی به 100 دسیبل می‌رسد. شدت صوت یک کنسرت خیلی پر سر و صدا حدود 105 دسیبل است. وقتی صدای سیستم صوتی خودرو را خیلی زیاد می‌کنید شدت صوت تا 120 دسیبل یا بیشتر افزایش می‌یابد. این درحالیست شدت صوت شلیک یک تفنگ وقتی که در چند متری آن ایستاده‌اید به 140 دسیبل می‌رسد. این دیگر آستانه‌ی دردناکی گوش است.»

 

شدت صوت سیستم صوتی خودرو می‌تواند تا 120 دسیبل برسد که بسیار خطرناک است

 

بسیاری از مردم تجربه‌ی “کاهش موقتی میزان شنوایی” را دارند. برای مثال ممکن است تا چند روز بعد از شرکت در یک کنسرت، شنوایی کم شود و دوباره به حالت عادی بازگردد. این هنگام در حقیقت یک اتفاق شیمیایی رخ می‌دهد که گوش از خودش محافظت می‌کند. وقتی که موهای کوچک گوش درونی دچار نوعی خستگی می‌شود، دقت شنوایی کاهش می‌یابد. برای بازگشت به حالت عادی بهتر است برای مدتی به محیطی کاملاً ساکت بروید و صبر کنید که دقت و حساسیت شنوایی به حالت عادی بازگردد.

 

چگونه می‌توان متوجه کاهش شنوایی شد؟

 

اگر در سنین پایین‌تر در معرض صداهای بلند قرار داشته‌اید، کاهش شنوایی در بزرگسالی خیلی طبیعی است. پروفسور ریکتس آن را “تاثیر تاخیری” می‌نامد. در سال 2013 ویدیویی از AsapScience روی یوتیوب قرار گرفت که موضوع آن، “گوش‌های شما چند ساله هستند؟” بود. مثلاً ممکن است گوش‌های شما 20 سال پیرتر از سن خود شما باشد. اگر درباره‌ی شنوایی خود نگران هستید، بعضی اپلیکیشن‌های رایگان موبایلی وجود دارد که می‌توانید کیفیت شنوایی خود را قبل از رفتن نزد آدیولوژیست آزمایش کنید.

سیستم عامل iOS

 

اپلیکیشن UHear یکی از پرطرفدارترین‌ها برای آزمایش حساسیت شنوایی است. این اپلیکیشن دقت شنوایی شما را در تشخیص گفتار در میان نویز آزمایش می‌کند.اپلیکیشن Mimi Test در ماه آوریل امسال روی اپ‌استور قرار گرفت و دارای یک رابط کاربری خیلی عالی است. این اپلیکیشن به شما توصیه می‌کند که برای انجام بهتر آزمایش، از هدفون اپل استفاده کنید و در نهایت سن گوش شما را تعیین می‌کند.

 

سیستم عامل اندروید

 

اپلیکیشن Hearing Test مخصوص سیستم عامل اندروید یک آزمایش کامل شنوایی را از گوش شما به عمل می‌آورد. شبیه به آزمایشی که آدیولوژیست‌ها می‌گیرند. نتیجه‌ی آزمایش را حتی می‌توانید چاپ کنید.فناوری چگونه می‌تواند به کمک بیاید؟ آیا می‌توان از کم شدن شنوایی جلوگیری کرد؟

 

برای کسانی که کم‌شنوایی خفیف را تجربه می‌کنند، پیشرفت فناوری‌هایی مثل “ساوند هاوک” (Sound Hawk) با دو گوشی و یک میکروفون یقه‌ای، می‌تواند کمک کند که در محیط‌های شلوغ صداها را بهتر بشنوید. این دستگاه که دکتر “رادنی پرکینز” (Rodney Perkins) جراح سابق گوش آن را اختراع کرده می‌تواند با بلوتوث کار کند و تراز صدای آن نیز از طریق اپلیکیشن مخصوص کنترل می‌شود.

 

برای کاهش احتمال کم‌شنوایی در بزرگسالی، می‌توان یک سری راه کارها را برگزید. مثلاً صدای گوشی در هنگام مکالمه را می‌توانید کم کنید. همچنین اگر مجبور هستید که با هدفون به موسیقی گوش دهید، حتماً صدای آن را کاهش دهید. اگر به یک کنسرت یا فستیوال موسیقی می‌روید، می‌توانید از گوشی‌های مخصوصی که صدای محیط را برای شما کم می‌کنند استفاده کنید. سعی کنید که برای تمرکز روی کار، از راهکار گوش دادن به موسیقی با هدفون استفاده نکنید.

 

‌

 

منبع: Future, Digikala

 

 

تا همین چند وقت پیش دوران ما را عصر اطلاعات می‌دانستند. از این رو اطلاعات در زندگی ما نقشی تعیین‌کننده و مهم داشت. ولی به نظر می‌رسد ۲۵ سال بعد از معرفی دنیای وب، عصر اطلاعات نیز به پایان رسیده و وارد دوران جدیدی به نام عصر تجربه می‌شویم.

اهمیت اطلاعات به قدری زیاد است که آگاهی از اطلاعات متنوع می‌تواند کاملاً سرنوشت‌ساز باشد. تا چند وقت پیش، دنیای ما در عصر اطلاعات قرار داشت. اما حالا به اعتقاد کارشناسان با وجود حضور سیستم‌های موبایل واینترنت در همه جا، در حال گذار به دوران جدید هستیم که از آن به عنوان عصر تجربه یاد می‌شود.

بهتر است با این سؤال شروع کنیم. آخرین باری که فیسبوک، اینستاگرام یا تلگرام خود را چک کردید چه زمانی بوده است؟ قطعاً مدت زمان زیادی از آن نمی‌گذرد. جالب است بدانید براساس گزارش‌های جدید، استاتوس‌های به‌روز شده توسط ۱/۶ میلیارد کاربر فیسبوک، ۲۱ درصد کاهش داشته است. باکس استاتوس‌ها را باید نشانه‌ای از عصر اطلاعات بدانیم. دوره‌ای که به وسیله‌ی کامپیوترهای دسکتاپ و مأموریت‌ کمپانی‌ها برای سازماندهی اطلاعات جهان تسخیر شده است. اما نشانه‌های عصر تجربه کاملاً متفاوت است و خاستگاه آنها را باید میکروکامپیوترها، سنسورهای موبایل و ارتباطات پرسرعت بدانیم.

 

مرگ استاتوس باکس بخش کوچکی از گذار بزرگ از اطلاعات به سمت تجربه است. قرار است چه اتفاقی رخ دهد؟ اگر بخواهیم کوتاه پاسخ دهیم، باید بگوییم مفهوم و بستر تعاملات آنلاین ما در حال تغییر است و براساس دستگاه‌های مرتبط و متصل ما شکل می‌گیرد.

شما آن چیزی نیستید که در پروفایل خود گفته‌اید

برای شرح تیتر فوق، کمی به فیسبوک و اسنپ‌چت فکر کنید. در واقع فیسبوک یک بستر از عصر اطلاعات است که در کنار دیگر شبکه‌های اجتماعی هم نسل خود بر مبنای عصر کامپیوترهای دسکتاپ، مفهومی از انباشتگی اطلاعاتی را منتقل می‌کند.

انباشتگی اطلاعات در پروفایلی نمود پیدا می‌کند که هویت ما خلاصه‌ای از اطلاعاتی است که در آنجا ذخیره کرده‌ایم. این اطلاعات می‌تواند شامل متون، تصاویر، ویدیو یا صفحات اینترنتی باشد. در عصر اطلاعات، ما خودمان را با این پرو

فایل دیجیتال معرفی می‌کنیم.

اما دستگاه‌های موبایل، نوع نگاه ما به هویت دیجیتال را تغییر داده است. با استفاده از یک دوربین می‌توانیم لحظه به لحظه‌ی زندگی خود را تماشا کنیم و انباشت اطلاعات جای خود را به خوداظهاری مداوم داده است. خودِ مجازی کمتر دیده می‌شود و در واقع ما، نتیجه‌ی آن چیزی هستیم که انجام می‌دهیم، اما باعث انباشت آن نیستیم. اسنپ‌چت نمونه‌ای از یک واقعیت جدید است.

 

بسیاری از مردم فکر می‌کنند، اسنپ‌چت تماماً به رازداری ارتباط دارد، ولی نوآوری واقعی پیام‌های موقت و زودگذر اسنپ‌چت این نیست که خود ساخته‌اند. در واقع نوآوری اصلی این است که ما را مجبور می‌کنند تا از عادت انباشتگی که به پردازش دسکتاپ آورده‌ایم، خلاص شویم. نتیجه این است که پروفایل از مرکزیت دنیای اجتماعی خارج می‌شود. در عصر تجربه، شما یک پروفایل نیستید، خیلی ساده شما خود شما هستید!

نشان دهید، حرف نزنید!

ایده‌ی اصلی عصر تجربه این است که من نقطه نظر خودم را به شما نشان می‌دهم و شما به من توجه می‌کنید. من فریاد شما را می‌شنوم و این همان داستان همیشگی اجتماعی بودن است. اما چیزی که تغییر کرده این است که داستان‌هایی که ما به همدیگر می‌گوییم، به صورت دیداری و بصری شروع شده و به پایان می‌رسد.

در عصر اطلاعات، شروع ارتباط از اطلاعات بود. در نوع فیسبوکی همه چیز داخل استاتوس باکس اتفاق می‌افتد و با اضافه شدن متادیتایی چون موقعیت مکانی و انتخاب تعدادی شکلک برای نشان دادن احساس، تکمیل می‌شود. این دیدگاه اطلاعاتی در مکانیزم‌های بازخورد فیسبوک نیز دیده می‌شود و شش واکنش از پیش انتخاب شده در کامنت‌گذاری دیده می‌شود.

در مقابل، اسنپ‌چت همیشه با دوربین شروع می‌شود. بازخورد نیز به صورت منفعل ارسال می‌شود که در این حالت متوجه می‌شوید کدام دوستان شما اسنپ‌هایتان را دیده‌اند. در عصر تجربه، ورودی اولیه به صورت دیداری است و بازخورد اصلی همان توجه است.

امروزه چرخه‌ی بازخورد مرتبط با به اشتراک‌گذاری و توجه روی دستگاه‌های موبایل شروع شده و خاتمه می‌یابد و در آینده ممکن است از طریق لنزها شروع شده و در واقعیت مجازی پایان پذیرد.

انباشت تجربه

این واقعیت ارزیابی‌های اخیر فیسبوک را شکل می‌دهد که ویدیوهای زنده، دوربین‌های ۳۶۰ درجه و واقعیت مجازی را به عنوان محصولاتی یکپارچه در یک جا جمع می‌کند. اما فیسبوک تنها غول فناوری نیست که به آینده و چگونگی تولید و چیدمان این تکنولوژی‌های فکر می‌کند. شاید تاکنون نام Magic Leap را به عنوان یک استارتاپ فوق سری در زمینه‌ی واقعیت افزوده شنیده باشید که ارزشی برابر با ۴/۵ میلیارد دلار دارد و کمپانی‌هایی نظیر گوگل و علی‌بابا در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند.

رقابت در سراسر دنیا آغاز شده و لایه‌هایی از تکنولوژی در حال شکل‌گیری است که به آن انباشت تجربه می‌گویند.

بخشی در پایین‌ترین قسمت لایه‌ی صفر قرار دارد که همان دنیای واقعی است. انباشت کامل در سرویس‌هایی است که لحظات دنیای واقعی را شکار کرده و آنها را به هم مرتبط می‌کند. واقعیت اساس و شالوده‌ی این لایه است.

در بخش بالاتر گذر لایه‌ها از لایه‌ی فیزیکی به لایه‌ی منطقی را شاهد هستیم. در قسمت بالا نیز لایه‌ی کاربری و اجرایی دیده می‌شود که از محصولاتی چون Snapchat Live (اسنپ‌چت لایو) و Priscope (پریسکوپ) تشکیل شده است. حتی محصولات آینده شناورتر خواهند بود.

از آن جایی که هر لایه می‌تواند به صورت مجزا رشد کند، انباشت تجربه محصولات جدید را سریع‌تر وارد بازار می‌کند، در حالی که در همین زمان از پیشرفت‌های صورت گرفته در لایه‌های زیرین نیز بهره می‌برد. نمونه‌ی بارز این پدیده، شبکه‌ی پرسرعت نسل سوم است که باعث توانمند شدن اپ استور اپل شده است، در حالی که هر دو از قابلیت‌های موبایلی پیشرفته استفاده می‌کنند. بهترین محصولات عصر تجربه در زمان فعلی اپلیکیشن‌هایی هستند که پیشرفت‌های مقطعی را در لایه‌های پایینی ایجاد می‌کنند. با این وجود هنوز برخی لایه‌ها نوپا هستند و فرصت‌های بی‌نظیری پیش‌روی آنها قرار دارد.

هویت‌های آنلاین و آفلاین ما در حال ادغام هستند و اکنون داستان‌هایی که به یکدیگر می‌گوییم به صورت دیداری شروع شده و پایان می‌پذیرند. سرمایه‌گذاری در هر لایه از انباشت جدید، توسعه‌ی محصولات تجربی را تسریع می‌کند. این زمینه‌ها در کنار هم دریچه‌های جدیدی را پیش روی عصر طلایی تکنولوژی باز می‌کند.

اکنون بهترین زمان برای ساخت عصری جدید است. عصر تجربه!

منبع: TECHCRUNCH, ZOOMIT